Dear Readers

Sunday 23 December 2012

BAB 11..







 “Sara thanks sebab sanggup tolong aku beritahu kat bos ya. Lain kali aku treat kau lunch okay ?’

‘Ye la tuan puteri. Kau rehat dulu nanti sihat baru kau masuk office ya. Bye” usai aku bercakap dengan Sara, kawan tempat aku bekerja aku mematikan telefon.

“ Hai Asy hidup kau ni untuk termenung je kan. Apa la nak jadi dengan kau. Ada bos pun yang bagi syarat yang entah apa-apa. Hah ! syarat. Boleh gila aku kalau fikirkan balik kandungan yang terdapat dalam kertas tu. Lantaklah apa nak jadi aku akan buat yang sebaik boleh. Aku akan buktikan kepada mamat sambal belacan tu aku bukan perempuan yang lemah. Erm kalau nak diikutkan syarat tu bukan susah pun kan. Just buat je. Ok Asy fighting !.’ akhirnya aku tertidur dengan kepala yang masih menanggung masalah yang tak pernah diduga.

“Asy Asy Asy........ kau okay ke ? kau okay ke tak??” Balqis mengajukan soalan walaupun aku masih dalam keadaan mamai.

“hah apa pulak aku ni. Aku sihat la bukan nak mati pun. Yang kau risau bagai ni kenapa ?” tanya aku kepada Balqis dalam keadaan mamai.

“Macam mana aku tak risau . Belum waktu orang balik kerja kau dah balik tak ke buat aku risau. Kalau apa-apa jadi kat kau macam mana? Tolong lah Asy jangan buat macam ni. Buat aku risau tahap dewa je la.” Balqis mengambil tempat di tepiku

“ Ala aku buka sengaja buat kau risau. Aku rasa tak sihat la tadi tu yang aku decide nak balik . Kau jangan la risau sangat aku okay dah lepas bangun tidur ni. Don’t worry okay?” aku ingin beritahu kat Balqis yang apa sebenarnya berlaku tapi aku takut untuk melihat dan mendengar reaksinya. Aku rasa aku akan simpan perkara ni dahulu. Biarlah antara aku dengan mamat sambal belacan je.


   Aku meneruskan kerja seperti biasa. Pergi kerja dengan harapan mamat sambal belacan takkan ganggu aku tapi aku sangka panas sampai ke petang rupanya hujan di tengah hari. Waktu lunch aku terima arahan daripada mamat tu untuk temankan dia makan tengah hari. Apa lagi dugaan ni. Kalau aku keluar berduaan dengan dia mesti mencetuskan kontroversi. Haih apa aku nak buat ni?

 “ So jom cik Hanan” Tengku Izham mengajakku. Tersentak aku daripada mengelamun.

“ Hah apa ? Tersentak aku dibuatnya

“ Awak tak nak lunch ke? Semua orang dah keluar makan.”

 Aku memerhati sekeliling. Memang betul ramai yang dah keluar makan tapi aku masih tak ada mood nak makan langsung lebih- lebih lagi dengan mamat sambal belacan ni. Ya Allah tolong lah hantarkan batman ke ultraman ke untuk selamatkan aku.

“ Cik Hanan! Saya tak suka menunggu so tolong cepat”  nah kan dah keluar sikap gila kuasa dia tu. Tadi lembut je ajak aku keluar alih-alih dah garang . Kalau perangai macam harimau takkan hilang lah perangai tu.
Dengan malas aku bergerak keluar.

“Kita nak pergi mana ni sampai naik kereta bagai?” aku pelik. Kalau nak makan kedai makan banyak kat kawasan pejabat ni. Opss aku lupa Tengku Izham mana makan kat tempat macam ni. Tak setaraf dengan dia la katakan

“ Awak senyap boleh tak. Ikut je kat mana saya nak bawak awak ni.”

 Aku terkaku. Tanya pun salah. Memang betul pelik la. aku diam. Tak sangka daripada penyambut tetamu boleh duduk sebelah dengan bos besar kat syarikat. Kalaulah Balqis tahu tak tahulah nak cakap macam mana reaksi dia. Aku berpaling ke sisi. Memang kacak la mamat sambal belacan ni. Patutla ramai wanita wanita kat office menaruh minat kat dia.

“ Ehem.” Aku tersentak. Adoi kantoi. Malunya aku. Macam mana sampai dia boleh perasan ni.

“ Awak tengok apa  cik Hanan” dia menjongketkan kening nya padaku. Alahai kacaknya. Asy kau jangan nak buat loyar buruk kau kat sini. Be rasional okay. Kau kan benci dia sekarang boleh pulak kau kata dia kacak.

“  Saya tengok pemandangan kat luar tu cantik kan.” Aku menghembuskan nafas. Hah lega.

“ Hai tengok jalan dengan bangunan yang hari-hari tengok pun tak puas lagi ke? Ke awak tengok saya” soal tengku Izham.

 Aku tersedak. Perasannya .

“Tak la Tengku biasala saya suka tengok benda yang sama walaupun tiap-tiap hari saya dah tengok. Bukannya saya tengok Tengku. Jangan perasan boleh tak ?” aku memperlahankan suaraku di hujung kataku.

“ Apa awak cakap tadi?”

“ Tak ada cakap apapun Tengku. Tak penting pun.” Aku melemparkan senyuman paling manis kat mamat sambal belacan tu. Nasib baik la dia tak dengar apa yang aku cakap. Mamat sambal belacan tu terkaku. Kenapa pulak ni. Terkaku sebab tengok muka aku ke apa. Teruk sangat agaknya muka aku kat pandangan dia . Siapalah aku ni kan. Hanan Asyikin kau jangan jiwang kat sini boleh tak. Sedar sikit siapa yang ada dengan kau ni.


Dia berdehem. “So Tengku lambat lagi ke kita nak sampai ni? Kalau saya masuk lewat office nanti kan tak pasal-pasal bos saya marah kat saya pulak.”

“ Hai cik Hanan awak lupa ke siapa saya kat office awak tu. Don’t worry saya akan settlekan semuanya. Sekarang awak just teman saya lunch saja.” Dia menjelingku. Okay aku akan teman asalkan dia yang belanja. Hee.. jangan keluar duit aku sudah.

“ Kita dah sampai ni .” Tengku Izham terus keluar dari kereta untuk masuk ke restoran. Aku melihat sekeliling, restoran ni nampak mewah sangat. Ini kali pertama aku masuk ke restoran macam ni. Dia punya landscape memang style mat salleh. Aku suka tapi hoore dalam hati je, rasa macam nak melompat pun ada.

“ Kenapa Tengku bawak saya kat restoran macam ni ? tak layak dengan saya ni. Lagipun saya staf Tengku je.” Aku memandang muka Tengku Izham. Ya aku sedar siapa aku. Perbuatan Tengku ni mencurigakan aku la. aku perempuan so aku kena hati-hati dengan Tengku walaupun hati dia beku kat perempuan. Lelaki semua sama je . Itu pesan mak aku s aku kena patuhi.

“ Awak nie suka mengelamun. Ke ingatkan boyfriend ? tapi ada ke orang yang nakkan awak ni ya ? kalau saya ,you’re not my taste”

Kurang asam! “ apa Tengku ingat saya ni tak laku ke ? lagipun saya mengelamun saya bukan ingatkan boyfriend ke  apa ke ,saya ingatkan mak and ayah saya. kenapa Tengku jealous ke or nak tumpang sekali mengelamun dengan saya?” hah ambik kau. Sedap sangat mengata kat aku ka. Not your taste konon. Habis kau ingat aku kisah kalau kau tak minat kat aku pun. Ramai lagi la orang lelaki yang aku boleh cari selain kau. Hah kat kampong tu ramai yang berkenan  tapi aku je yang jual mahal. Tapi taka pa dengan kau hari ni aku sabar je. Cakap la kau nak cakap apa pun.

“Boleh jugak. Nanti awak termenung lain kali masukkan saya sekali ya dalam lamunan awak tu baru lah indah hari-hari awak tu.” Dia memerliku.

Indah la sangat kan Tengku.

“ By the way suka hati saya la nak bawak awak makan kat mana pun i’m your boss kan so awak ikut je saya nak bawak awak kat mana pun. Sudah, order nak makan apa. Melayan awak sampai esok pun tak makan kita.”

Aku merenung menu di tangan ku. Hai setakat chicken chop, lamb chock and sewaktu dengannya aku kenalla tapi yang lain apa ke jadahnya. Aku mana pernah makan ni semua. Nama pun pelik. Kalau order nanti tak pasal-pasal tekak tak boleh nak terima. Selesai lunch kita orang terus pulang ke pejabat.

“ Tengku kalau berhenti saya kat depan ni boleh tak ?” aku menunjukkan tempat di mana aku hendak berhenti.

“ Kenapa pulak nak berhenti kat sini. Kan kata awak nak masuk office kan. nanti kalau lambat bos awak marah pulak.” Dia menyindirku lagi. Geramnya. Kalau hari-hari macam ni mati aku tahu tak.

“ Saya bukannya apa Tengku. Kalau staff lain Nampak saya turun kereta dengan Tengku mati saya. Satu office akan gosipkan kita nanti. Kang tak pasal-pasal secret admire Tengku mari serang saya. Tolong Tengku ya. Berhenti kan saya kat depan ni la tak payah sampai ke dalam.” Aku merayu. Sumpah aku tak nak orang lain tahu kalau aku dengan Tengku Izham keluar bersama. Staff kat office ni memang tak boleh ada gossip sikit. Kalau ada memang jadi kontroversi la. hal yang kecik pun diperbesarkan . Apatah lagi kalau hal memang cukup memberi impak. Hah macam kes aku sekarang ni lah. Nayalah jawabnya.

“ Jadilah nak jadi apa pun. Saya tak kisah pun. Mulut orang cik hanan mana kita boleh nak tutup” hai jangan kisah pasal orang  boleh tak. Ini  lah perempuan suka sangat percaya cakap-cakap orang ni” omelnya. Tengok nil ah lelaki alih-alih perempuan yang sering disalahkan.

“ Masalahnya sekarang Tengku memang la tak apa. Yang kena menghadapnya nanti saya. Tengku faham tak apa yang saya cakap ni. Tolong Tengku dengar cakap saya. Jangan tambahkan masalah saya lagi.” For the last aku merayu. Apa nak jadi pun jadila.

“ Kalau ada orang yang mengata sangat awak bagi tahu saya nanti tahu la macam mana saya nak mengajarnya. Jangan harap saya nak turunkan awak kat sini. Nanti orang nampak cakap saya kejam pu;al tinggalkan awak dekat sini. Jatuh air muka saya tahu.” Keras Tengku Izham bersuara.

Amboi air muka dia banyak pula nak jaga. Nanti aku yang kena menghadapnya seorang diri. Apa-apa jadi nanti siap kau. Amboi Asy kau kalau bercakap memang perasan kan. kau lupa ke dia siapa dan kau siapa. Lantak dialah aku malas dah nak fikir.

“ Awak tak nak turun ke ? kita dah sampai ni . Hmmm mesti awak suka sangat duk atas kereta saya  ni kan sampai-sampai tak nak turun dah. Okay tak apa lain kali saya ajak awak keluar makan lagi so dapat la awak merasa naik kereta saya lagi kan” dia mengenyitkan matanya kepadaku. Kenapa perasaan aku lain macam je ni. Berdebar tak tentu pasal.

“ Wait Tengku . Tengku ingat saya hard up sangat ke nak naik kereta Tengku hah. Tak heran la setakat naik kereta je. Okay la Tengku saya masuk dulu.” selesai je aku menjawabnya aku terus blah. Memang tak sopan kan. tapi dengan mamat sambal belacan tu memang aku tak boleh nak sopan. Tak ada gunanya nak control ayu ke  apa. Buang karat je. Aku melangkah masuk ke pejabat dengan seribu satu rasa . Apa kena dengan jantung aku ni berdebar tak tentu pasal. Aku berjalan sambil tangan ku letakkan di dada.

“ Hoi Asy kau kemana hah ? amboi maju ya kau sekarang ni.” Sergah Fiqa

“Astargfirullahhalazim kau ni Fiqa suka sangat sergah aku. Aku dah lah lemah bab sergah orang  ni. Mujur tau tak kena heart attack kalau tak dah jadi arwah dah aku ni. Eii geram la aku dengan kau. Dah malas kawan dengan kau lagi.” Aku pura-pura merajuk.

“ Ala bucuk-bucuk janganla merajuk. Aku gurau sikit je pun dah nak melenting. Senyum sikit nanti hilang cun kau tu” dia ketawa

“apa yang lucu sangat Fiqa. Geram la aku dengan kau ni.” Aku mengangkat tangan untuk menumbuknya.

“ Wait . jangan pukul aku. Okay aku janji lain kali aku tak sergah kau dah.” Tengok dah gertak sikit dah keluar muka takutnya. Amboi tak macho langsung la kau ni Fiqa.

“ Tahu pun kau takut.”

“ tak takut macam mana sekali kau tumbuk aku dah lebam-lebam badan aku ni. Nanti kulit aku dah tak lembut dah. Lari dah lelaki yang berkenan dengan aku” adunya.

Nak termuntah aku mendengarnya. Eii geli. Fiqa ni tak sedar diri betullah

“ By the way Asy kau lunch dengan sape tadi? Nampak macam kereta Tengku Izham je?” soal Fiqa sambil menjongketkan keningnya kepadaku.

“ A..pa.. kau cakap kereta Tengku Izham. Apa kejadahnya aku nak keluar dengan mamat tu? Tak ada gunanya. Tadi tu kawan sekolah lama aku. Ala kereta tu bukan Tengku Izham sorang je yang pakai. Ramai lagi orang yang guna sama macam dia la” aku menjawab. Harap dapat la kelentong si Fiqa ni. Jangan la dia dapat tahu nanti heboh satu office ni. Uaaa tak sanggup aku.

“ Ya la kawan kau. Macam la aku percaya. Tengku Izham kan tadi ? betul tak aku cakap ni ?” soalnya lagi dengan nada tidak berpuas hati.

“ Geramnya aku dengan kau ni. Yang kau tak nak percaya sangat tu kenapa hah ? cuba kau fikir logik sikit takkan la Tengku Izham nak keluar dengan staf bawahan dia. Lagipun takkan la kau tak kenal dengan perangai sombong dia tu?” soal aku kepadanya. Harap la dia percaya.

“ Ya tak ya jugak kan tapi tak mustahil kalau Tengku Izham si kacak tu pun. Kau kan cantik mestilah dia pun boleh berkenan dengan kau yang cun  melecun ni” usai je dia berkata terus lari dengan kelam-kabut nya. Hah mula lah tu lari takut aku pukul la ni. Eii geram betul aku dengan Fiqa ni. Lepuk kang tak pasal-pasal pulak masuk wad nanti. Aku tersenyum sendiri melihat kelam-kabut Fiqa tu. Habis orang nak dia langgar. Lantak kau lah Fiqa. Malas aku nak melayan.

Aku menuju ke meja kerjaku sambil melayan balik perasaan aneh yang bertamu di hati. Aih malas aku nak melayannya . Aku menyambung balik tugasku yang tergendala sehinggakan waktu pulang sudah tiba.


* dah lama tak menaip..so sangat sangat la kekok apabila menyambung semua ni. tapi dun wori jalan cerita yang lama saya dah baca kembali.. hope puas hati dengan yang ni InsyaAllah saya akan buat yang lebih baik lagi in the future lah.. hope semua enjoy..:)


No comments:

Post a Comment