Dear Readers

Wednesday 7 December 2011

hadirnya cintamu yang terindah (BAB 9)



Aku termenung di luar tingkap. Fikirannku menerawang jauh ke kampungku. 'ibu ayah Asy rndu kat ibu dan ayah'. Tak sabar rasanya nak balik kampung jumpa ibu dengan ayah aku. Masa bergerak macam lambat aje. Aku dah tak sabar nak balik kampung. Minggu lepas dah siap planning nak balik hujung minggu ni tapi last-last si Balqis ada kerja. Urgent katanya. Klien dia buat meeting mengejut. Dah la klien penting kata Balqis. Dah aku nak buat macam mana terpaksa la cancel. Hasrat nak makan asam pedas ibu dengan mee sup makcik Bedah pun terbantut. Kempunan beb nak makan ! Sedih tahap tak boleh blah. Yela nak marah Balqis pun tak guna. Bukan dia yang mintak semua tu. Jadi aku redha je lah walaupun dalam hati bagai nak rak dah menangis. Pagi tadi aku pergi hantar Balqis kat tempat dia meeting. Katanya aku boleh guna kereta dia nak pergi jalan-jalan. Takut aku mati boring kot kalau aku duk kat rumah seharian. Lagipun jangan harap si Balqis benarkan aku guna public transport. Mati hidup balik pun tak boleh. Dia kata bahaya naik public transpot. Ish risau bebenor minah tu kat aku. Apa pun aku suka. He he.

Lepas hantar Balqis terus tak ada mood nak sambung tidur. Mata ni dah tak boleh nak pejam. Puas berguling atas katil cari kedudukan yang selesa tapi mata masih tak boleh pejam. Lepas itu jadi la macm ni. Termenung tepi tingkat tak tahu nak buat apa. Nak tengok televisyen pun malas. Asyik siaran sama je yang diulangnya. Aku teringat pergaduhan dengan si mamat belacan tempoh hari. Hurm apa la nasib aku ni. Dah la nak dapat kerja pun susah bila dapat pulak begini jadinya. Hish tak aman betul. Tapikan dah beberapa hari aku tak tengok muka mamat tu datang office. Pontengla tu al maklumlah anak CEO. Dasar curi tulang betul. Tapi tak ada dia aman sikit hidup aku nak buat kerja. Ye la kalau dia ada kat office pagi pagi lagi dia akan lalu depan meja aku. Tengok muka dia cemberut semacam pagi pagi buta boleh buat aku hilang mood nak kerja dengan jelingan mata dia yang tajam. Fuh geram aku. Blacberry ku yang berwarna putih berdering lagu percaya padaku. Aku menjeling. Malas nya nak angkat phone. Ini mesti mamat dispatch yang call. Hish tak habis-habis nak ganggu aku. Siapa yang bagi nombor phone aku kat dia tak tahu. Kalau aku tahu siapa yang bagi siapla. Bengang betulla. Setiap malam ganggu aku. Nak tidur lena sikit pun tak boleh. Semalam dia call lagi waktu aku sedang tidur. Dah la time tu mimpi best.
Dengan malas aku mengangkat call tersebut dengan mata yang terpejam. Dengan suara tersekat-sekat si pemanggil di sana bagi salam. “Assalamualaikum”

“ Hah waalaikummussalam. Kau nak apa lagi. Buat apa telefon aku pagi-pagi  ni. Tak boleh tengok orang senang sikit mula la nak menganggu. Ke kau tak reti nak tengok jam pukul berapa sebelum buat calling hah. Dah buta agaknya” aku menyembur si pemanggil. Itu lah padah kalau menganggu orang tidur. Hah ambik kau siapa yang suruh ganggu aku tidur. Lepas aku sembur terus talian dimatikan. Hurm baru kau tahu. Siap la kau. Nanti kat office aku sembur kau puas puas. Hish memang nak kena ni.

Berikan cintamu juga sayangmu
percaya padaku
ku kan menjemputmu
hingga akhir waktu

Telefon blackberry curve putihku berdering minta diangkat. Aku melihat si pemanggil. Aku tersenyum. Dengan pantas aku menjawab panggilan tersebut. “ Assalamualaikum Cik Fiqa ku yang tersayang”

“ Waalaikummussalam Wah semangat you angkat call I kan. You memang tengah tunggu panggilan dari I ke ?” Fiqa ketawa kecil.

“ Tak la I excited aje you call I. Ye la mana tahu kot kot ada orang nak belanja I makan hari ni. Hai langkah kaki kanan la gamaknya. He he” aku cover line memang excited pun Fiqa call aku. Kan tengah boring ni. Jadi kalau cakap dengan mamat ni memang best la. Tak sedar pun masa berjalan. Boleh la buat hilang boring aku ni daripada aku duduk layan perasaan rindu kat ayah dan ibu.

“ Tak payah cover line. I tahu kau tengah boring kat rumah tu” hah tengok kantoi dengan Fiqa ni.

“ Hah macam mana you boleh tahu. you ada sixth sense ke apa ? Jangan-jangan you guna magik tak ?” soalku. Hish aneh bina ajaib ni tepat tekaan Fiqa.

“ Hish you ni. I ada kuasa psikik tahu. Itu yang I boleh tahu you tengah buat apa tu.” Fiqa gelak. Aku tahu dia sengaja mengusikku. Aku diam “You ni I gurau je lah jangan la merajuk nanti cepat tua pulak. Yang sebenarnya Balqis yang bagi tahu kat I. Tadi I singgah kat office kejap ambik barang I yang tertinggal then terserempak dengan Balqis dengan Sue. Dia bagi tahu kat I kalau nak keluar pergi mana mana ajak la you sekali. Lagipun you sorang aje kat rumah.” oo patutla si Fiqa ni tahu rupa-rupanya Balqis dah bagi tahu. Aku ingat dia ada sixth sense ke apa ke. He he. Jauh melencong betul apa yang aku fikir .

“ Oo ya ke ? So you call ni nak ajak I keluar ke apa ?” aku menyoal excited la jadinya kalau ada kawan nak teman aku time time macam ni. Tak la duduk sorang sorang .

“ Ye la nak ajak you keluar la ni. You nak ikut I tak ?” soalnya

“ Nak la. You nak ajak I pergi mana ?” jawabku. Suka betulla ni. Hish gedik. Kalau orang ajak keluar mula la tersengih sampai ke telinga. Aku menuju ke almari baju. Memilih baju untuk ku pakai keluar dengan Fiqa. Akhirnya aku berjaya memilih baju yang hendak dipakai.

“ Ada la. I nak bagi suprise untuk you tapi you kena pakai baju kurung tahu. Jangan nak pakai seluar pulak ya.”

“ Hah pakai baju kurung ? You nak bawak I pergi mana sebenarnya ni ? Suprise apa ke bendanya. Birthday I lambat lagi la kalau you nak buat suprise nak bagi hadiah kat I pun. Lagipun kalau nak pergi shooping tak sesuai nak pakai baju kurung” peliknya buat apa nak pakai baju kurung. Takkanlah nak pergi shopping pakai baju kurung kot. Tak selesa la aku. Lagipun aku memang tak suka pakai baju kurung kecuali kalau ada event yang memerlukan aku pakai baju kurung aja selain pergi kerja. Itu pun kadang-kadang je aku pakai time kerja yang semuanya berseluar atau berskirt labuh.

“ Minah Asy oi bila masa I ajak you pergi shopping. Kalau ajak you pergi shopping botak la kepala I . Sudah, you pergi bersiap . Setengah jam lagi I pergi ambik you tahu. Cepat bersiap. Kang karang I pulak yang kena tunggu you. Okay lah assalamualaikum.” Fiqa meletakkan telefonnya selepas habis berkata-kata. Tidak sempat aku nak membalasnya. Hish minah ni nak bawak aku ke mana sebenarnya. Ke nak bawak aku kahwin lari kat siam. Astarfirullahhalazim Asy cuba kau fikir positif sikit. Takkan la kau tak kenal Fiqa macam mana. Aku cuba menenangkan diri ku. Hish cepat gelabah sangat. Relax Asy relax. Lantak lah dia nak bawak aku ke mana pun aku ikut aje. Aku terpandang baju kurung moden berwarna biru dalam almariku. Aku mengambilnya. Cantik jugak. Baju ni baru siap dijahit sebenarnya. Ibu yang hantar dari kampung. Ibu biasa la tiap tiap bulan hantar baju kurung kat aku tapi aku buat perhiasan aja dalam almari pakai pun kadang-kadang. Aku bersiap ala kadar aja. Dengan tudung ekspres yang sama warna dengan baju ku aku tampil anggun. Hish perasan betul !

Pon ! Pon !
“ Mak kau meletup. Ya Allah Fiqa ni tak sabar sabar betul. Terkejut aku.” aku menggosok dada ku. Tindakan refleks sebab terkejut. “Ya kejap I datang la ni” aku melaung dari dalam rumah. Entah dengar ke tidak Fiqa tu. Ah lantak lah. Aku pun bergerak ke tingkat bawah. Nak ajak Fiqa masuk dalam rumah pun tak manis. Ye la dia kan lelaki yang jadi perempuan. Kalau pencegah maksiat mari kena tangkap basah jugak. Tak ke naya beb ! Tapikan aku tertanya tanya betul ke Fiqa ni lembut sejak kecil lagi. Aku rasa macam tak aje. Tak apa nanti aku korek rahsia. He he.

“ Woi Asy yang you tercegat macam tiang tu kenapa. Bukak la pagar tu and cepat masuk dalam kereta. Kita dah lewat ni” Fiqa menyergahku. “ Hish you ni kan kuat berangan la. Nak kata ada boyfriend bila I tanya you kata tak ada. Hish musykil la I macam ni” Fiqa memulakan bicara selepas aku menaiki keretanya.

“ Apa ke hal nya yang you nak musykil ? Tak ada maknanya nak musykil. I memang tak ada pakwe la. Malas la I. Buat menyesakkan kepala otak aje.” aku memandangnya. Apa kes ni tak percaya aku single ni.

“ Betul ke you ni ?” soalnya lagi tak puas hati.

“ Betulla. Habis you ingat I tipu you ke ?” hish geram betulla kalau apa yang aku cakap orang tak nak percaya. Bengang betul.

“ Tak la cuma I pelik je. Orang cantik macam you tak ada boyfriend. Jangan-jangan you minat sejenis tak ?” aku terkejut. Terus aku menumbuk perut Fiqa. Fiqa brek mengejut keretanya. Kami terdorong ke depan. Kereta terbabas ke bahu jalan. Aku dan Fiqa sama-sama terkejut. “ Hoi Asy apa yang kau buat ni. Selamat la kita tak kemalangan kau tahu. Gila ke apa !

“ Gila you cakap kat I . Siapa yang suruh you kata I sejenis. I normal tahu. Normal! Kromosom I 46. Tak ada yang lebih tak ada yang kurang you tahu.” bengang. Dengan suara yang kuat aku beritahu Fiqa.

“ Wah kuat nya suara you. Boleh pecah gegendang telinga I ni. Ala I gurau aja la tadi. You ni selamat kita tak mati tahu. Sudah lah I mintak maaf. You jangan lah marah sangat,I gurau aje tadi nya. Lain kali I tak gurau macam tu dah . Mintak maaf erk ?” dengan muka kesian Fiqa minta maaf dari ku. Hish ngada-ngada betul mamat sorang ni.

“ Ye la. Lain kali jangan tahu. Lebih teruk pada tadi I kerjakan. Dah gerak sekarang.” aku memandang ke depan. Aih tak gerak lagi.

“ Asy” panggil Fiqa.

“ Hah apa lagi?” soalku sedikit bengang.

“Perut I sakit. Boleh tak you pulak yang drive. I dah tak larat ni.”pinta Fiqa

“ You ni lembik la. Sikit aje I tumbuk tadi. Hish kalau macam ni besok pun belum tentu kita sampai. Dah you keluar sekarang. Biar I yang drive.” aku menukar tempat duduk. Aku mengambil bahagian pemandu. Dengan panduan dari Fiqa aku meneruskan perjalanan ke tempat yang ingin Fiqa bawak aku.

*****

“Jemput masuk” kata penyambut tetamu kat villa Orkid itu. Rupa-rupanya Fiqa membawa aku ke rumah CEO. Ada majlis tahlil sikit katanya. Tahli arwahl ibunya Tan Sri Tengku Taufiq. Terkejut aku apabila sampai di depan rumah besar ni. Apabila dijelaskan oleh Fiqa rumah siapa yang dia bawa aku . Aku menelan air liur. Memang cari nahas. Kalau jumpa dengan mamat sambal belacan tu macam mana ? Memang nak kena lah tu. Aku sudah berniat nak patah balik. Tapi dihalang oleh Fiqa. Lagipun Puan Sri Zahra a.k.a ibu kepada mamat sambal belacan tu sudah nampak kami. Aku tidak tahu menahu bahawa Fiqa dengan Puan Sri Zahra saling mengenali. Bukan setakat kenalan biasa tapi nampaknya rapat sangat. Hish nak tahu ni. Balik nanti aku nak tanya habis habis kat Fiqa.
Aku menjeling Fiqa kat tepi aku yang tersengih-sengih berbual dengan Puan Sri Zahra. Korang nak tahu tak apa kelainan yang aku nampak kat Fiqa a.k.a Rafique hari ni. Dia dah tak bawa kipas nyonya kat tangan dia. Hari ni dah tak nampak ayunya. Nampak segak ada la. Dengan baju melayu yang berwarna hijau pucuk pisang dan seluar jean. Dia nampak segak ! Inilah yang semakin aku musykil . Betul ke dia ni jenis lembut sejak azali.

Aku tersentak apabila terasa bahuku dicuit seseorang. Rupanya Fiqa yang mencuit ku. “ Asy jawabla Aunty Zahra tanya tu” dengan suara yang seakan-akan berbisik Fiqa memberitahu ku.

“Apa Puan Sri tanya ? Maaf saya kurang dengar sikit tadi ?” Fiqa menjelingku. Fiqa tahu sangat la aku sudah berangan entah ke mana tadi. Aku tersengih.

“ Hish kamu ni Asy tak payah lah panggil Puan Sri, panggil Aunty Zahra aje. Ni aunty tanya tadi. Asy dah kerja berapa lama kat Delta Holdings tu ?” aku melemparkan senyuman ke aunty Zahra. Tak sangka ibunya mamat sambal belacan ni low profile je. Hurm anaknya langsung tak ada ciri-ciri ibunya.
“ Saya baru kerja dua bulan lebih aunty. Nak masuk tiga bulan dah.” aku menjawab. Entah kenapa aku rasa senang bercakap dengan aunty Zahra. Mungkin dia tak sombong kot. Ye la biasa orang kaya kan sombong.

“ Oo baru lagi la. Pergi lah makan dulu. Kejap lagi kita borak lagi.” aku dan Fiqa mengganguk. Aunty Zahra bergerak menuju ke arah tetamu lain. Aku memandang Fiqa. Boleh Fiqa buat muka selamba badak aja.

“ You jangan nak marah I. I bawak you ni you patut bersyukur. Tak la you boring kat rumah tu. And walaupun tak dijemput you jangan risau sebab aunty Zahra tu suka kalau orang datang villa dia. Memang pintu sentiasa terbuka. Dia bukan macam Puan Sri lain you tahu. Dia baik. Lagipun kalau I bagi tahu you awal-awal you mesti tak nak datang kan. Itu yang I tak nak bagi tahu you.” belum sempat aku bertanya apa-apa. Fiqa sudah menjelaskan segala-galnya. Hurm nak buat macam mana. Nak marah pun tak guna. Kan dah sampai ni. Siap makanan ada depan mata dah ni.
“ Fiqa tadi kan you kata ada majlis tahlil. I tengok tak ada orang dah ni .” aku memandang perkarangan rumah. Tetamu sudah berkurangan.

“ Memang la sebabnya kita dah lewat ni. Amacam cantik tak rumah ni ?”soal Fiqa

“ Gila you tak cantik. Cantik la. Dah la besar. Konfim berjuta ni kan. Ni first masuk kat rumah mewah sebegini. Halaman dia pun dah cantik and mewah, kat dalam rumah I tak tahu la macam mana. Mesti lagi cantik ni. Halaman nya memang cantikkan dengan hiasan yang ekslusif dan mewah. Pandai perekanya buat.” kataku dengan kagum. Ya memang cantik.

“ Hish you ni. Mana ada aunty yang upah pereka. Tak la. Ni semua aunty Zahra yang buat sendiri.”

“ Hah ? Ya ke ? Wah kreatif betul .” aku meluahkan rasa kagum. Pandai betul aunty Zahra ni. Dah la peramah, baik, cantik walaupun sudah berumur dan kreatif pulak tu.

“ Asy you tunggu sekejap I nak pergi ambik dessert. You nak jugak tak ?”

“Boleh jugak” jawabku. Selepas Fiqa pergi mengambil dessert aku menghabiskan makanan yang masih berbaki dalam pingganku. Aku memandang ke depan. Gulp ! Tengku Izham di hadapanku. Betul-betul di meja depan aku dan kedudukannya bertentangan denganku. Dia merenung tajam ke arahku. Tak jadi tentu arah aku jadinya. Mungkin aku tak nampak sebabnya Fiqa yang berhadapan denganku oleh kerana badannya jadi aku tidak nampak Tengku Izham yang duduk kat meja satu lagi.

“ Hai cantik” tegur Tengku Rayyan. Hish kenapa banyak sangat orang yang suka buat aku terkejut ni. Memang cepat la aku dapat penyakit jantung kalau macam ni. Geram betul aku.

“ Assalamualaikum” aku memberi salam. Air muka Tengku Rayyan berubah. Aku buat selamba je. Kita kan ada adab. Bagi la salam. Yang berhai hai buat apa. Hah ikut sangat la budaya barat tuh. Kita kan orang melayu. Ikutla cara melayu. Hish apa nak jadi la.

“ Ops sorry waalaikummussalam. Eh saya tak tahu pun awak hadir juga kat majlis ni.” Tanpa pamitan Tengku Rayyan duduk di hadapanku. Fuh selamat beb ! Terlindung aku dari mamat sambal belacan tu. Entah kena sampuk dengan hantu raya mana tak tahu. Mamat sambal belacan tu asyik pandang aku je. Tak senang aku dibuatnya. Kot kot mana tahu kat muka aku ada apa-apa entah entah mamat tu ketawa kan aku senyap senyap. Hish tak boleh jadi ni.

“Hello Asy awak dah sampai mana tu ? Hello ?” Tengku Rayyan melambaikan tangannya ke arah ku. Aku tersentak

“Erk... Sorry Tengku saya mengelamun sikit tadi.” aku menjawab dengan sedikit teragak-agak. Aku melihat sekeliling mencari Fiqa. Hish mana pulak minah ni pergi. Kata tadi nak ambik dessert. Ni dah bukan ambik dessert dah tapi buat dessert. Ni mesti berborak dengan Aleesya anak Puan Sri Zahra.

“ Kuat awak mengelamun ya. Macam Is.” kata Tengku Rayyan diiringi ketawa kecil.

“ Hah ? Is ? Siapa tu Tengku ?” tanyaku ingin tahu.

“ Awak ni dah berapa kali saya cakap jangan panggil saya Tengku. Please panggil saya Rayyan. Kalau awak panggil saya Tengku lagi saya cium mulut awak” aku menekup mulutku. Ya Allah gila ke apa tengku Rayyan ni. Dia ketawa melihat reaksi ku. “ Ala awak ni saya gurau je la. Tapi jangan panggil saya tengku lagi okay.” aku mengangguk. Tengku Rayyan tersenyum. “ Hah macam ni la baru kawan saya”

“ Tengku ni err maksud saya Rayyan awak ni macam-macam la. Ada aje modal nak kenakan saya ya.” aku menyuap makanan ke mulutku. Dalam hati terus berdoa agar Fiqa cepat kembali ke mejaku dan kami akan pulang ke rumah.

“ Ha kan sedap dengar kalau panggil nama saya. Anyway where your friend hah ?” Tengku Rayyan menyoalku. Aku berfikir sejenak. Mesti Balqis ni. “ Biasanya di mana ada awak di situ ada balqis kan ?”

Aku tersenyum mendengar kata-katanya. Memang betul apa yang dikatakan oleh Tengku Rayyan. Aku dengan Balqis macam belangkas. “ Dia tak ada la Rayyan. Dia busy sikit hari ni. Jumpa klien. Katanya penting.” gelas yang berisi air oren di hadapanku ku ambil dan teguk perlahan.

“ Oo ya ke. Ni mesti klien dari Jepun yang bekalkan bahan kepada syarikat kita. Hurm kesian dia weekend pun kena kerja lagi. Kalau saya ada kat sana boleh saya temankan dia.” kata Tengku Rayyan perlahan.

“ Apa Rayyan cakap tadi. Saya kurang dengar la” sungguh aku tidak mendengar kata-katanya yang terakhir. Perlahan sangat. Abaikan je la.bukan penting pun.

“ Asy boleh tak saya nak mintak tolong awak sikit?” aku memandang Tengku Rayyan. Mintak tolong. Mintak tolong apa ek agaknya.

“ Mintak tolong apa ya Rayyan. InsyaAllah selagi saya mampu saya akan tolong” kataku dengan ikhlas. Tengku Rayyan mendekatkan dirinya ke arahku. Janganla dia mintak macam-macam. Kang tak pasal-pasal dapat flying kick aku kan.

“ Errr sebenarnya saya nak....”

“ Nak apa ya Rayyan ?” soalku tak sabar. Dalam hati dah berdoa janganla dia minta aku bukan-bukan. Aku ni masih suci. Ada mak ayah aku kena jaga maruahku sebaik mungkin. Tak nak conteng arang kat muka mereka.

“ Sebenarnya saya nak nombor phone Balqis !” Aku melihat Tengku Rayyan mengeluh. Macam terlepas beban besar aje lagaknya. Kalau aku tak silap dengar tadi Tengku Rayyan minta nombor Balqis. Hah nombor Balqis. Aku ingat apa la tadi. Hish jauh aku melencong. Nombor Balqis rupanya. Tapi Tegku Rayyan nak buat apa dengan nombor phone Balqis. Musykil ni ! “ Asy boleh tak?” Tengku Rayyan masih meminta dariku. Macam budak tadika pun ada cara dia mintak. Kesian aku menengoknya.

“ Boleh Rayyan. Nombor telefon je kan, apa la sangat.” kataku. Tengku Rayyan menghulurkan telefonnya kepadaku. Aku faham niatnya. Lalu mengambilnya dan memasukkan nombor Balqis. Padahal balqis dah warning awal-awal kat aku kalau ada orang mintak nombor phone dia jangan bagi. Tapi aku kesian tengok tengku Rayyan mintak tadi. Nak benar nampaknya. Biarlah kot kot ada urusan kerja yang nak dibincangkan.

“ Anyway thanks ya. Saya nak masuk dalam dulu. Adik saya dah panggil tu” tunjuknya dengan memuncungkan mulutnya ke arah dalam rumah. Aku menoleh. Adik Tengku Rayyan memang cantik macam abangnya yang handsome ni. “ Lain kali kita borak lagi ya”

Aku mengangguk. “ Baiklah Rayyan.” Tengku Rayyan berlalu pergi. Tengku Izham masih merenungku. Apa la mamat ni tak puas hati lagi dengan aku sebenarnya. Aku tak berani nak membalas pandangan nya kali ni. Entahlah aku pun tak tahu. Macam tak mampu aje nak berlawan pandangan mata dengan dia. Aku melihat sekeliling. Berharap agar Fiqa muncul. Fuh lega akhirnya Fiqa muncul juga. Aku terus mengajaknya pulang ke rumah. Sudah tidak betah aku nak duduk kat situ lama lama. Selepas meminta diri dari Aunty Zahra kami terus blah. Aku menoleh ke arah Tengku Izham semasa hendak melangkah keluar. Gulp! Kami berpandangan. Aku cepat cepat mengalihkan pandangan dan menyentuh dada. Kenapa la jantung ni berdegup laju sangat ?

No comments:

Post a Comment